คริสตจักรแห่งความสุข

พระเยซูตรัสกับเขาว่า “เราเป็นอาหารแห่งชีวิต ผู้ที่มาหาเราจะไม่หิว และผู้ที่วางใจในเรา จะไม่กระหายอีกเลย (ยอห์น 6:35) ย้อนไปสมัยที่ชนชาติอิสราเอลร่อนเร่อยู่ในทะเลทรายและหิวโหย พระเจ้าทรงประทานอาหารให้พวกเขาอย่างอัศจรรย์ ทรงประทานอาหารคล้ายแป้งที่ตกอยู่บนพื้นทุกเช้า พวกเขาเรียกอาหารนี้ว่า “มานา” และมานานี้เลี้ยงดูพวกเขาตลอดเวลาที่อยู่ในถิ่นทุรกันดาร ผมเชื่อว่ามานาเป็นภาพของพระเยซูคริสต์ มานาเป็นสิ่งที่พระเจ้าประทานให้ เช่นเดียวกันพระเจ้าเองเสด็จลงมาบนโลกนี้เพื่อให้เราได้รู้จักพระองค์ … เพื่อให้เรามีชีวิตฝ่ายวิญญาณ…ไม่ใช่มีแต่ชีวิตฝ่ายกายเท่านั้น ครับในพระคัมภีร์เดิมคุณมีตัวเลือก คุณอาจเดินเหยียบไปบนมานา […]

ถ้าประชากรของเราผู้ซึ่งเขา เรียกกันโดยชื่อของเรานั้นจะถ่อมตัวลง และอธิษฐานและแสวงหาหน้าของเรา และหันเสียจากทางชั่วของเขา เราก็จะฟังจากสวรรค์ และจะให้อภัยแก่บาป ของเขาและจะรักษาแผ่นดินของเขาให้หาย (2พงศาวดาร 7:14) สิ่งแรกที่จำได้เกี่ยวกับโบสถ์ตอนที่คุณตาคุณยายพาไป ตอนนั้นผมเด็กมากแล้วไม่ชอบเลย คิดว่ามันน่าเบื่อมาก ตากับยายคอยจุ๊ๆห้ามไม่ให้ขยุกขยิกมาก ผมเลยนั่งวาดการ์ตูนบนสารโบสถ์ขณะที่นักเทศน์พล่ามอยู่บนธรรมาสน์ ตอนเข้าโรงเรียนเตรียมทหารก็ถูกบังคับให้ไปนั่งฟังเทศน์ในโบสถ์ของโรงเรียน ก็เหมือนเดิมครับ “ไม่ชอบ” จำได้ว่าแต่ละอาทิตย์จะได้รับเงินคนละสิบเซ็นต์เอาไว้ใส่ถุงถวาย ที่จำได้เพราะบางทีผมแอบเก็บสิบเซ็นต์นั้นไว้เอาไปซื้อขนม ถึงเราจะได้ค่าขนมแต่อีกสิบเซ็นต์ก็จะได้ขนมอย่างที่อยากได้ […]

อย่าประพฤติตามอย่างคนในยุคนี้ แต่จงรับการเปลี่ยนแปลงจิตใจ แล้วอุปนิสัยของท่านจึงจะเปลี่ยนใหม่ เพื่อท่านจะได้ทราบน้ำพระทัยของพระเจ้า จะได้รู้ว่าอะไรดี อะไรเป็นที่ชอบพระทัยและอะไรดียอดเยี่ยม (โรม 12:2) ด้วยวิถีของโลกทุกวันนี้ เมื่อทุกสิ่งดูมืดลง มืดลงเรื่อยๆ จากที่แย่กลายเป็นแย่ที่สุด สำหรับผมดูเหมือนหนทางเดียวที่จะดำเนินชีวิตในโลกนี้ได้คือเป็นคริสเตียนแบบถวายชีวิต — ไม่ใช่พวกพยายามเกาะกระแสหรือกลืนไปกับสังคม อย่างที่บางคนเคยกล่าว “ข้าพเจ้าต้องการเดินไปกับพระเจ้า และดำเนินชีวิตคริสเตียนอย่างแท้จริง” อ.เปาโลกล่าวว่าเป้าหมายที่ท่านตัดสินใจแล้วในชีวิตคือเรียนรู้จักองค์พระเยซูคริสต์ (ฟีลิปปี […]

ที่จริงข้าพเจ้าถือว่าสิ่งสารพัดไร้ประโยชน์ เพราะเห็นแก่ความประเสริฐแห่งความรู้ถึงพระเยซูคริสต์ องค์พระผู้เป็นเจ้าของข้าพเจ้า เพราะเหตุพระองค์ ข้าพเจ้าจึงได้ยอมสละสิ่งสารพัด และถือว่าสิ่งเหล่านั้นเป็นเหมือนหยากเยื่อเพื่อข้าพเจ้าจะได้พระคริสต์ (ฟีลิปปี 3:8) เมื่อพูดถึงกระเป๋าเดินทาง ผมจัดเป็นหนึ่งในพวกฝันร้ายที่สุด คือใส่ทุกอย่างที่แทบไม่ได้ใช้ลงกระเป๋า และเวลาเก็บสัมภาระไว้ที่เก็บของเหนือที่นั่งบนเครื่องบิน ต้องพยายามดันเข้าไปกว่าจะเก็บได้ แม้จะชอบแนวคิดเรื่องเดินทางแบบเบาตัว แต่กลับไม่มีทางทำได้เลย หลักการเดียวกันนี้เป็นจริงด้วยในชีวิตฝ่ายวิญญาณ เราจำเป็นต้องละจากสิ่งที่ถ่วงวิญญาณเราให้ไปได้ช้า ฮีบรู 12:1 บอกเราว่า […]